Dzięki staraniom ZMPD Rada Dialogu Społecznego, której członkiem jest prezes ZMPD Jan Buczek, przyjęła 19 stycznia 2017 roku trzy uchwały rekomendujące rządowi korzystne dla branży rozwiązania. Dwie dotyczą szkoleń kierowców, trzecia dopuszczenia transportu ciężkiego na całą sieć dróg krajowych.

Uchwała nr 25 rekomenduje zmiany w Krajowym Funduszu Szkoleniowym w 2017 r. Pracownicy i pracodawcy proponują stworzenie rezerwy Funduszu Pracy w wysokości 60 mln zł, pozostającej w dyspozycji Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z przeznaczeniem na realizację projektu pilotażowego. Strony rekomendują, aby projekt pilotażowy na terenie czterech województw objął w założeniach m.in. następujące rozwiązania i zakres zmian:

• zdefiniowanie celu realizacji instrumentu KFS jako utrzymanie zatrudnienia i dostosowanie kompetencji do wymagań dynamicznie zmieniającej się gospodarki i rynku pracy,
  
• umożliwienie korzystania ze środków KFS przez wszystkie osoby i podmioty odprowadzające składkę na Fundusz Pracy,
  
• umożliwienie dofinansowania z KFS szkoleń w zakresie tzw. umiejętności miękkich,
  
• zapewnienie wysokiej jakości usług szkoleniowych poprzez wypracowany lub istniejący system ich certyfikacji,
  
• stworzenie ujednoliconych centralnie wzorów wniosku o dofinansowanie oraz wzorów załączników do wniosku, w tym wzorów umów, a także publikacja wypracowanych wzorów w edytowalnej wersji elektronicznej na centralnej platformie poświęconej KFS,
  
• wprowadzenie maksymalnej kwoty ryczałtowego finansowania z KFS za jednostkę szkolenia, bazującej na rynkowej wycenie usług szkoleniowych,
  
• wprowadzenie limitu rocznego dofinansowania dla firmy, który byłby zróżnicowany ze względu na jej wielkość,
  
• umożliwienie dystrybucji środków KFS w systemie refundacji, promesy lub bonowym,
  
• wprowadzenie mechanizmów oceny skuteczności i efektywności finansowej instrumentu poprzez weryfikację poziomu odprowadzanych składek na ubezpieczenie społeczne stanowiącego pochodną długości okresu zatrudnienia, a także wysokości wynagrodzenia, których wydłużenie i wzrost mogłyby świadczyć o wysokiej efektywności instrumentu.

Uchwała nr 26 rekomenduje Ministerstwu Infrastruktury i Budownictwa przygotowanie projektu rozporządzenia w sprawie wykazu dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t oraz wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.

Przedmiotowe rozporządzenie określa wyjątki od generalnej zasady zawartej w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych zakładającej, że po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t.

Warto wskazać, że na ponad 417 tysięcy kilometrów dróg w Polsce ok. 5 proc. dróg stanowią drogi krajowe, po których teoretycznie w świetle ustawy powinien móc odbywać się ruch pojazdów o nacisku 11,5 t. W praktyce jednak ich sieć była dotychczas ograniczona do 6 610 km, co stanowi 34 proc. dróg krajowych i zaledwie 1,6 proc. wszystkich polskich dróg. Na pozostałych drogach obowiązuje ograniczenie do 10 lub 8 ton/oś. Rozporządzenie zwiększa sieć drogową, na której dopuszczony jest ruch pojazdów o nacisku 11,5 t o ok. 3 tys. km.

Polska jako jedyne państwo członkowskie Unii Europejskiej nie zapewniło możliwości ruchu takich pojazdów w celu odbioru/dostawy ładunków z obiektów położonych na swoim terytorium. Rodzi to poważne konsekwencje gospodarcze, stanowiąc barierę rozwojową polskich przedsiębiorstw, generując znaczące koszty w eksporcie towarów oraz obniżając atrakcyjność inwestycyjną naszego kraju. Problem ten jest odczuwalny niemal przez całą polską gospodarkę, dlatego wymaga podjęcia pilnych działań na szczeblu rządowym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności i konsekwencje dla gospodarki, dla rynku pracy oraz dla kierowców i przewoźników, stoimy wspólnie na stanowisku iż:
1) w przedmiotowym rozporządzeniu należy wykreślić wszystkie drogi krajowe lub ich odcinki, na których Minister Infrastruktury i Budownictwa zamierza utrzymać ograniczenia nośności dróg, dopuszczając ruch pojazdów o nacisku osi 11,5 t na wszystkich drogach krajowych;
2) należy rozpocząć prace nad zmianą ustaw Prawo o ruchu drogowym, a także o drogach publicznych, w celu wprowadzenia rozwiązań umożliwiających dojazd do obiektu w celu załadunku/rozładunku pojazdu o nacisku osi 11,5 t;
3) należy znowelizować pochodzące z 1999 r. rozporządzenie w sprawie warunków technicznych dróg publicznych tak, aby wszystkie drogi w Polsce budowane były w standardzie umożlwiającym przenoszenie ruchu pojazdów o nacisku 11,5 t na oś.

Spełnienie tych postulatów usunie jedynie rozbieżność pomiędzy stanem formalnoprawnym a stanem faktycznym, gdzie w rzeczywistości pojazdy 11,5 t od dawna poruszają się po wszystkich polskich drogach. To powoduje, iż stawiana przez przedstawicieli Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa teza, iż takie rozwiązania mogłyby wygenerować koszty rzędu kilkudziesięciu miliardów złotych, jest bezpodstawna.

Uchwała nr 27 w sprawie problemu niedoboru kierowców na polskim rynku transportu drogowego. Do najważniejszych i najpilniejszych działań, zarówno z perspektywy strony pracowników i strony pracodawców należą:

Utworzenie lub wskazanie jednostki zbierającej obecnie rozproszone lub niekompletne dane odnoszące się do rynku transportu drogowego, a w szczególności rynku pracy kierowców. Uważamy, że pełna i aktualna wiedza ułatwiłaby podejmowanie trafnych i skutecznych działań na rzecz tego sektora przez administrację rządową. Przypomnijmy, iż zgodnie z raportem transport odpowiedzialny jest za 41 proc. całkowitej wartości dodanej bilansu usług (18,7 mld zł).

Położenie znacznie większego nacisku na wyeliminowanie nieuczciwych praktyk w zatrudnianiu kierowców, w szczególności dotyczących warunków płacy i pracy. Dotyczy to również skutecznej egzekucji przepisów socjalnych w transporcie dotyczących rejestrowania czasu pracy kierowców przy pomocy tachografów cyfrowych. Manipulowanie ich zapisami to dziś jedno z najpowszechniejszych naruszeń wykrywanych przez służby kontrolne, które ma ogromne znaczenie zarówno z perspektywy nieuczciwej konkurencji, jak i bezpieczeństwa kierowców oraz szeroko pojętego ruchu drogowego.

Oprac. RB